September
25 2013 Op bezoek bij Peter Koekebakker La Linea
Peter Koekebakker, Ana, Paco Galan Leiva, Rocio Cardona, Dirkje Plantinga
Peter Koekebakker, Ana, Paco Galan Leiva, Rocio Cardona, Dirkje Plantinga
Peter Koekebakker zittend met Ana, Rocío, Paco en Dirkje
Het doel van onze reis naar Andalucia is deze keer,
het ophalen van 6 honden uit de refugio van La Linea
van Peter Koekebakker. Hij heeft er op dit moment 650 buiten
paarden, ezels, hangbuikzwijnen,etc. La Linea ligt tegen Gibraltar aan.
Zijn werk is bewonderenswaardig.
Het gaat om Flame, Tommy, Pukkie, Fiona en twee pups.
Daarnaast praten we ook met de dierenarts van Ellie over
De meest geschikte rolstoel voor haar.
De refugio La Linea van Peter Koekebakker is inderdaad een belevenis.
Niet te vergelijken met Ladridos of Sierra Nevada. Het voelt eerst benauwd.
Een breed pad met allemaal hele
smalle zijgangen. Allemaal hokken vol honden.
Alles heel armoedig. De honden hier komen 2 keer per week uit hun hok.
Er zijn ook delen die we niet gezien hebben waar de dieren speelruimte
hebben en een speelweide.
Ze zijn ook nog bezig met van alles. Het geblaf viel mee.
We hebben alleen Flame in zijn hok gezien. Een lieve hond,
lijkt het. Peter wist niet waar de andere zaten.
Hij had wel gehoord van de dierenarts dat het met Kluns
goed gaat komen. Dus misschien kunnen we die toch nog
één keer helpen, door een plekje voor Kluns te zoeken.
We hebben gesproken met twee Nederlandse stagiaires
die daar al een maand waren. Ze werkten er heel graag en
zeiden alle honden erg lief te vinden en geen agressie tegen te komen.
De hokken worden elke dag schoon gemaakt en
elk dier had een bench, zo leek het.
Het doel van onze reis naar Andalucia is deze keer,
het ophalen van 6 honden uit de refugio van La Linea
van Peter Koekebakker. Hij heeft er op dit moment 650 buiten
paarden, ezels, hangbuikzwijnen,etc. La Linea ligt tegen Gibraltar aan.
Zijn werk is bewonderenswaardig.
Het gaat om Flame, Tommy, Pukkie, Fiona en twee pups.
Daarnaast praten we ook met de dierenarts van Ellie over
De meest geschikte rolstoel voor haar.
De refugio La Linea van Peter Koekebakker is inderdaad een belevenis.
Niet te vergelijken met Ladridos of Sierra Nevada. Het voelt eerst benauwd.
Een breed pad met allemaal hele
smalle zijgangen. Allemaal hokken vol honden.
Alles heel armoedig. De honden hier komen 2 keer per week uit hun hok.
Er zijn ook delen die we niet gezien hebben waar de dieren speelruimte
hebben en een speelweide.
Ze zijn ook nog bezig met van alles. Het geblaf viel mee.
We hebben alleen Flame in zijn hok gezien. Een lieve hond,
lijkt het. Peter wist niet waar de andere zaten.
Hij had wel gehoord van de dierenarts dat het met Kluns
goed gaat komen. Dus misschien kunnen we die toch nog
één keer helpen, door een plekje voor Kluns te zoeken.
We hebben gesproken met twee Nederlandse stagiaires
die daar al een maand waren. Ze werkten er heel graag en
zeiden alle honden erg lief te vinden en geen agressie tegen te komen.
De hokken worden elke dag schoon gemaakt en
elk dier had een bench, zo leek het.
Er
zijn ook kattenverblijven en een deel met hangbuikzwijnen, ezels, paarden en
een net
door de politie binnen gebrachte geit. Ze hebben vijf schoonmakers in dienst en een
dierenarts en nog meer mensen. Er zijn weinig vrijwilligers. Het is geen toeristische streek.
De omtrek was zeer primitief qua gebouwen en zwerfvuil en lelijke, braakliggende stukken land en
onverharde wegen vol kuilen. Maar de sfeer was heel goed.
door de politie binnen gebrachte geit. Ze hebben vijf schoonmakers in dienst en een
dierenarts en nog meer mensen. Er zijn weinig vrijwilligers. Het is geen toeristische streek.
De omtrek was zeer primitief qua gebouwen en zwerfvuil en lelijke, braakliggende stukken land en
onverharde wegen vol kuilen. Maar de sfeer was heel goed.
Hondenkennels in La
Linea
Een van de
uitloopterreinen in La Linea
Geen opmerkingen:
Een reactie posten